Ogrzewanie domu grzałkami w buforze jest bardzo dobrym wyborem w dobrze ocieplonych budynkach. Jest to szczególnie atrakcyjny sposób ogrzewania, gdy mamy nadwyżki z własnej instalacji fotowoltaicznej lub kupujemy energię w niskiej cenie dostępnej u operatorów sieci.
Zastosowanie bufora z wężownicą do ciepłej wody użytkowej (CWU), pozwala na ogrzewanie domu oraz podgrzewanie wody do mycia jednym urządzeniem. Takie rozwiązanie obniża koszt wykonania instalacji i znacząco zwiększa bezawaryjność. Bufor z wężownicą do CWU zajmuje bardzo mało miejsca – poniżej metra kwadratowego.
Dodanie w instalacji kominka z płaszczem wodnym uniezależnia od dostaw prądu przy podłączeniu grawitacyjnym. Kominek może być traktowany jako awaryjne źródło ciepła w okresie przerwy w dostawie energii elektrycznej lub jako źródło ciepła obniżające koszty ogrzewania domu.

W buforze z wężownicą do CWU zaleca się stosowanie dwóch grzałek. Grzałka dolna umieszczona jest przy dolnym dnie bufora i nagrzewa cały bufor w sezonie grzewczym. Grzałka górna umieszczona jest tuż pod wężownicą i nagrzewa tylko tę część wody, w której zanurzona jest wężownica. Dzięki temu poza sezonem grzewczym nie ma konieczności nagrzewania całego bufora.

Kominek można podłączać w sposób umożliwiający obieg grawitacyjny, czyli bez pracy pompy. Niezbędne do tego jest zastosowanie rurociągów o przekroju dobranym do odległości między buforem a kominkiem, uwzględniając przebieg tych rurociągów oraz moc kominka.
Świetnym rozwiązaniem, które umożliwiają bufory Kelvin, jest wyprowadzenie powrotu do kominka z dwóch miejsc. Taki sposób podłączenia pozwala na skrócenie czasu ładowania bufora.
Gdy chcemy palić w kominku krótko: godzinę, czy dwie, to wybieramy zaworem rozdzielczym powrót z wyższego króćca. Natomiast wtedy, gdy planujemy palenie wielogodzinne, wybieramy powrót z dolnego króćca.

Dobrze wykonana instalacja wymaga wyprowadzenia zasilania każdego obwodu grzewczego spod dna górnego bufora i doprowadzenia powrotu nad dno dolne. Taką budowę mają bufory Kelvin umożliwiając podłączenie wielu obwodów grzewczych eliminując z instalacji kosztowne i awaryjne rozdzielacze, które bardzo niekorzystnie wpływają na pracę pomp obiegowych.

Instalacja w systemie zamkniętym wymaga zastosowania naczynia kompensacyjnego o pojemności minimum 10% zładu. Bardzo korzystne jest stosowanie jeszcze większych pojemności, bowiem większa pojemność naczynia, lub kilku naczyń kompensacyjnych, istotnie zmniejsza różnicę ciśnień między skrajnymi temperaturami w buforze.

Przy buforze z grzałkami należy pamiętać o tym, żeby naczynie kompensacyjne łączyć bezpośrednio z buforem.

Rysunek przedstawia schemat ideowy podłączenia bufora Kelvin TK1000.1W.2G zasilanego grzałkami elektrycznymi i kominkiem z płaszczem wodnym, który może pracować grawitacyjnie bez pompy ze zmianą nagrzewanej pojemności bufora. Schemat nie pokazuje armatury hydraulicznej niezbędnej do prawidłowego wykonania instalacji, a także sterowników i instalacji elektrycznej zasilającej grzałki.